Ароганција и арогантно однесување.
Арогантните луѓе, обично, влијаат врз нашите нерви со нивното однесување. Тие се многу зафатени во комуникацијата. Не можеме да ги навредуваме, колку и да ни се добри аргументите бидејќи арогантните луѓе нема да дозволат да учат од другите. Сепак, на почетокот може да нè заведе нивната ароганција бидејќи изгледаат како луѓе на кои не им недостига самодоверба и како такви можат да нè привлечат. Меѓутоа, кога подолго време сме во нивно друштво, можеме да забележиме две шеми на однесување.
Едното е дека арогантната личност ќе се воздигнува себеси и своите постапки во секоја пригода и ќе ги омаловажува другите луѓе, не штедејќи никого. На тој начин повторно ќе се истакнува себеси, а и своите квалитети. Она што се случува со текот на времето е дека луѓето почнуваат да го избегнуваат нивното друштво. За жал, многу луѓе го живеат животот во нивната ароганција, која скапо ги чини. Тоа се забележува, најмногу, преку односите со други луѓе затоа што, со текот на времето, овие другите почнуваат да се оддалечуваат од нив.
Но, ароганцијата ја има својата друга страна на приказната зад која се крие емоција, преку која можеме да го разбереме и да го сфатиме арогантното однесување. Тоа е чувството на срам.
Срамот е чувство кое се јавува кога не сме прифатени од личноста која ја доживуваме како авторитет (родителите или некоја друга важна личност)
За да можее оваа емоција да биде соодветна, важно е, и покрај неприфаќањето од страна на властите и чувството на срам што се јавува, да продолжиме да се цениме себеси. Сепак, ова е несоодветно чувство на срам бидејќи, ако авторитетот не го прифати прифаќањето, личноста ќе почувствува дека не е вредна како целосна личност.
Таа се дехуманизира до тој степен, што без прифаќање, нејзиното битие е погрешно. Кога ќе го идентификуваме целото наше битие преку едно чувство (во овој случај срам) јасно е дека таа емоција станува токсична за нас и дека сакаме да се ослободиме од неа.
За да може човекот да избегне токсично чувство на срам, тој оди во другата крајност, т.е. станува арогантен. Тоа предизвикува одбранбен механизам против оваа емоција.
Со помош на ароганцијата човекот, всушност, прикрива како навистина се чувствува
Тој е исполнет со сомнеж во себе. Ја намалува сопствената вредност и мисли дека мора да постигне повеќе од другите за да стане рамноправен со нив.
Често, заедно со чувството на срам, човекот чувствува омраза кон себе, односно се оценува себеси како личност која нема некои основни човечки особини. На некој начин, ваквите лица се постојано на нишалката меѓу чувството на инфериорност и чувството на супериорност. Со други зборови, ароганцијата е начин да се изгради самодоверба и да се побегне од чувството на безвредност.
Сите ние треба да се чувствуваме како вредни и достојни човечки суштества. Ако не сме го добиле тоа од блиските луѓе во нашата средина и ако не сме научиле како да се цениме себеси, ќе се обидеме да го изградиме тоа самите. Некогаш соодветно, некогаш не…
