Музичарот Неле Карајлиќ, на Меѓународниот ден на мајчиниот јазик, го прочита писмото „напишано на српски јазик“ до Ѓоле Балашевиќ.
„Драг Ѓоле, јас сум твој српски јазик. Оној со кого зборувавте, оној на кој му се додворувавте заедно и оној на кој сте ги напишале вашите песни. Ви го пишувам ова писмо со цел да ви се заблагодарам барем малку за сè што стори за мене “, прочита Неле Карајлиќ.
„Знаете како дојде време, колку странци и чудни правила ме растргнаа и искинаа, како ме понижија и повредија сите оние кои ме ставија во уста. Од сите тие твитови, кликови, лица, ботови, отпуштања, мрази “, продолжи тој.
„Господи, дали страдаат јазиците како мене? Ти, Ѓоле, беше еден од ретките што го задржа моето достоинство, за да не го сторам тоа, ќе помислев дека не можам да се разберам. Ѓоле, ти благодарам за сите оние неочекувани рими со кои ми направивте уникатна низа бисери чија должина ќе го надмине Кинескиот Ѕид “.
„Ви благодарам за прекрасните споредби, секогаш различни и свежи. Секогаш со некоја длабока доза на тага што сте ја исцрпиле во вашите најубави стихови. Имаше поети кои ме воздигнаа до небото, но само со тебе е мов како астраган. Ви благодарам за метафорите кои се полни како оној бокал со вино што човек од бело го прави од вода. Ви благодарам за оние багреми чија судбина е да ги кршат од време на време, но никогаш да не бидат скршени “, пишува во„ писмото “.
„Можев да ви се заблагодарам долго време, но се срамам што не го сторив тоа додека прстите уште ви скокаа на жиците на гитара. Што да ти кажам, сметав на нас. Да, заборавив да ти кажам, ти се заблагодарува и мојата сестра -музика. За волја на вистината, таа и јас не сме во добри односи долго време “, напиша Балашевиќ на српски јазик.
„Вие сте последните кои се обидоа да не помират. И, еве, драг мој Ѓоле, сега си горе каде што треба, покрај твојот новосадски жител Змај. Сега закопај се во стихови, фрли рими, прослави го моето име, разбуди го универзумот, небото нека се расфрла со молња.
„Да не беа твоите стихови, јас дури и не би знаел колку сум богат. Ви благодарам за мудроста што ни ја покажавте, не затоа што немавте што да кажете, туку затоа што знаевте дека вашата задача е да ја разгалите душата на публиката, а не да им го изострувате умот, бидејќи желбата е желба и расудување е пресуда. Ви благодариме за прекрасните жени со кои го запознавте светот околу нас.
