Еве зошто жените родени во 1979 година се најсреќни.
Имавме среќа како и секоја друга генерација – ниту оние тетки со витлери на главите родени неколку години пред нас, ниту оние изгубени девојчиња родени после нас.
Убаво беше да се родам во 1979 година во Југославија. Во време на хармонија, благосостојба и релаксација. Нашите млади родители главно имаа добра работа во компанија, стан или започнаа да градат куќа во која имаше паркирано Фиќо во дворот.
Баби и дедовци на село, одгледувале животни, испраќале деца секоја недела, живееле без страв за себе и за генерациите … За прв пат, тие биле сигурни дека нема да има војна.
Родени сме кога државата беше стабилна, пораснавме под среќна ѕвезда: бевме цел ден надвор, никој не се грижеше дали јадеме здраво (немаше преработена храна, го јадевме она што ни го подготвуваше баба ни во недела на селото ), дали ќе замрзнеме, дали некој манијак ќе не нападне… Родендени се славеа со деца од соседството, торта и домашни ролати.
Требаше редовно да одиме на училиште, да извршуваме домашни задачи, да учиме напорно, а зборот на наставникот беше АМИН.
Добивме сестри или браќа, во редовни интервали од 3 или 5 години, бидејќи родителите не се грижеа дали ќе имаат пари за друго дете. Тие ги исполнија нашите желби. Се сеќавам на прашањето на мајка ми: “Што сакаш да роди мајка ти?” Братче или сестриче? “
И тогаш се случи 1992 година: војна, сиромаштија, мизерија, прогонство… И тогаш бевме среќни, и дали знаете зошто? Научивме да разликуваме важно од ирелевантно. Нема проблем со љубовта што тогаш би не потресел. Еј, ја преживеав војната, ќе го преживеам твоето неверство…
Тогаш кога мислевме дека не може да се влоши, се случи 1999 година и бомбардирањето. Животот нè научи на друга лекција:
„Секогаш може да се влоши, но и најлошото поминува!“.
И навистина помина низ сето тоа и излеговме посилни. Научивме како да ги надминеме тешкотиите и немаше време за депресија. Бевме победници. Што не може да се каже за генерациите што дојдоа по нас
Сега, во 2021 година, ние гордо газиме низ четириесеттите години. Знаеме како да ја преживееме војната, како да готвиме супа од коприва, како да преживееме инфлација, како да се криеме за време на бомбардирањето, но и како да носиме високи потпетици, да водиме успешна компанија, да изгубиме тежина за рекордно време, да изгледаме како холивудска ѕвезда …
Најважно од сè: ние, родени во 1979 година, знаеме да го цениме животот, затоа што знаеме премногу луѓе кои веќе не се во можност да уживаат, затоа што тие повеќе не се меѓу нас.
