Како знаеме дека сакаме некого?
Преплавени сме од неодоливо чувство. Не погодува како вреќа со цигли. Или како силна стрела. Кога знаеме, знаеме. Зар не?
Љубовта е серија на избори. Првиот избор се базира на многу фактори, вклучувајќи хемија, принципи, логика, хумор, интелигенција, тип на тело, желби / потреби…
Списокот продолжува и сериозноста на секој фактор зависи од поединецот. Врз основа на овие фактори, ние избираме дали да го започнеме процесот на љубовта или не. Ако одлучиме да влеземе во овој процес, може да се појават моменти “прекинувач на светлина”.
Начинот на кој тој не гледа нас. Како прави да се смееме. Начинот на кој прави да се чувствуваме повторно убаво кога не чувствуваме ништо.
Но, како и со летање со авион, има турбуленции. Несогласувања. Мали нешта што не мачат. Неговите чорапи. Нејзиното купување. Почнуваме да се прашуваме дали сме го направиле вистинскиот избор.
Откако ќе почнеме да се сомневаме, треба да направиме друг избор: да продолжиме да летаме со таа личност или да скокнеме од авионот. Овој избор се базира на илјада други фактори, повторно во зависност од поединецот.
Ако одберете да скокате, страшниот слободен пад ќе не направи посилни (ќе ни донесе раст) или несреќни (депресивни).
Но, порано или подоцна, повторно ќе се сретнеме на аеродром чекајќи да се качиме на друг авион. Тогаш повторно ќе доживееме турбуленции. Или можеби нема турбуленции. Можеби ја сменивме нашата дестинација во нашите умови. Во секој случај, друг избор: летање или скокање?
Љубовта е секојдневно одлучување, да сакаш или да не сакаш. Тоа е тоа. Тоа е толку едноставно. Продолжете со процесот или не продолжувајте. Ние се вљубуваме и паѓаме од љубов. Дури и во врски; особено во нив. Тоа не значи дека не ја сакаме таа личност. Тоа значи дека направивме избор.
Постои разлика помеѓу тоа да се чувствуваш сакан од некого (да се грижиш за личност) и кога сакаш некого (твој избор е да ја сакаш таа личност). Можеме да чувствуваме љубов кон некого засекогаш, но тоа не значи дека избравме да ја сакаме засекогаш. Кога ќе избереме да сакаме – тоа не е чувство; тоа е акција.
Затоа е толку тешко. Од нас се бара да направиме нешто и не зборувам само за купување цвеќиња. Ова може да значи дека треба да ги оставиме желбите настрана. Исто така, како и хемијата, капацитетот за љубов не е константен: тој е променлив. Тоа варира, во зависност од тоа каде сме во нашите животи и со што се бориме.
Понекогаш е лесно да се сака. Понекогаш е многу тешко.
Но, на крајот на денот, секогаш се работи за избор. Иако љубовта варира, таа исто така се продлабочува. Ова значи дека колку подолго остануваме на тој лет, толку полесно ќе биде да се поднесе. Нашите избори стануваат полесни. Нашиот труд се исплати.
Ние не стануваме само посилни како двојка, туку и како индивидуи, под претпоставка дека процесот на љубов е здрав, што значи дека и двајцата работиме напорно.
Па, како знаете дали е љубов?
Тоа не е прашање што треба да се постави. Прашањето е: дали сте одлучиле да ја сакате таа личност или не? Сега. Не утре. Денес. Направи избор. Да или не.
Ако одговорот е да, сакајте колку што можете повеќе. Љубите со целиот свој капацитет што моментално го имате во вашиот живот. Ако одговорот е не, ветете си едно нешто. Нека падот ве направи посилни.
