Ова однесување кај детето може да покаже дали тоа страда од анксиозност.
Постојат голем број на однесувања кои се поврзани со анксиозност. Овие 3 се најголемите показатели дека детето има проблем со истата.
Може да биде многу тешко за голем дел од луѓето, а камоли за децата, да опишат вознемирувачки мисли. Анксиозноста е клиничка состојба која го нарушува нормалното функционирање на лице (дете) секојдневно.
Детето кажува негативни работи
Ако детето има навика често да кажува негативни работи за себе, без разлика дали станува збор за активности во училиште, спорт или некои други активности, тоа е првото црвено светло. Иако многу деца повремено велат дека се лоши во нешто и дека проектот никогаш нема да го завршат, ако тоа стане норма, оваа форма на однесување е загрижувачка. Речениците како „Никогаш нема да добијам позитивна оценка по математика, затоа што сум премногу глупава за да ја разберам“, не се нешто занемарливо бидејќи детето ќе почне навреме да верува во нив.
Детето се грижи премногу
Анксиозноста се манифестира во различни форми. Вообичаени начини се избегнување, грижа, сомневање во себе, прекумерни стравови и социјална вознемиреност. Ако детето има навика премногу да се грижи за работи што се уште не се случиле, како што се контролни задачи, спортски натпревари, но и што ќе мислат другите за него, тоа е уште едно црвено светло. Иако мала доза на нервоза е доста честа појава ако вознемиреноста го спречува детето да функционира нормално (тоа оди на сцена и пее), тоа е нешто што не треба да го игнорирате со надеж дека ќе помине сами.
Детето има проблем со спиењето и одвојување од родителите
Анксиозните деца обично имаат проблеми со спиењето. Тогаш сите нивни стравови доаѓаат до израз. Ова е придружено со општ страв од одвојување од родителите. Иако е сосема нормално детето да се чувствува најбезбедно покрај своите родители ако одбие да се одвои од нив по секоја цена, без разлика дали ќе остане на училиште или едноставно ќе биде во својата соба и ќе игра, тоа е третото црвено светло. Ако не можете да го убедите детето со рационален разговор дека ништо лошо нема да се случи ако во одреден момент е само без вас, тоа е класичен пример за вознемиреност.
