Највлијателниот современ писател Пауло Коелјо нè советува да го слушаме гласот на нашето внатрешно дете.
Сите ние пораснавме, но имаме едно мало дете во нас. Дете во душата треба да се негува. И најголемата грешка што ја прават некои луѓе е обидот да го убијат внатрешното дете.
Ние мора да го слушаме детето што некогаш бевме и кое сè уште живее во нас.
Ова дете разбира волшебни моменти.
Можеме да ги пригушиме неговите липања, но не можеме да го замолчиме неговиот глас.
Ако не се родиме повторно, ако веќе не го гледаме животот со невиност и ентузијазам од детството, тогаш нема смисла да се живее повеќе.
Нека детето во нас малку ги преземе уздите на нашето постоење. Ова дете вели дека еден ден се разликува од другиот.
Да направиме детето повторно да се чувствува сакано. Да го задоволиме ова дете – дури и ако тоа значи да се однесуваме на начин на кој не сме навикнале, дури и ако во очите на другите се чини глупаво.
Запомнете дека мудроста на луѓето е глупост пред Бога.
Ако го слушаме детето што го носиме во душата, нашите очи ќе светнат уште еднаш. Ако не изгубиме контакт со ова дете, нема да го изгубиме контактот со животот-Пауло Коелјо.
