Flip
Во античката грчка литература, еден од најтрогателните моменти во „Одисеја“ на Хомер е сцената во која Одисеј, после дваесет години поминати далеку од својот дом, конечно се враќа во Итака. Но, враќањето на Одисеј не е триумфално. Тој пристигнува преправен како питач, несигурен дали ќе биде прифатен или препознаен.
Меѓутоа, неговото верно куче, Аргос, е единствениот кој веднаш го препознава. И покрај староста и слабоста, Аргос реагира со енергичен мавтачки опаш и нежна радост, покажувајќи ја својата верност и љубов кон својот господар. Овој краток момент го отсликува чистиот однос меѓу човекот и неговото куче. По поздравувањето, Аргос тивко умира, како да го исполнува последното нешто што го одржувало во живот – повторното видување на Одисеј.
Симболика на сцената
Оваа емотивна сцена од „Одисеја“ носи силна симболика:
- Верност низ времето: Аргос е симбол на безусловната верност. Иако сите други не успеваат да го препознаат Одисеј, Аргос докажува дека љубовта и одданоста не можат да се сокријат.
- Силата на сеќавањето: Додека другите членови на семејството се измамени од Одисеевата маска, Аргос го препознава својот господар по мирисот, гласот или чисто интуитивно.
- Трагедијата на времето: Оваа сцена ја нагласува немилосрдноста на времето. Иако Одисеј преживува огромни опасности и патувања, неговото куче не успева да го дочека неговото враќање во целост.
Аргос како симбол на вистинската љубов
Во античка Грција, кучињата често биле почитувани како лојални придружници. Сцената со Аргос служи како потсетник за нераскинливата врска меѓу луѓето и животните. Во културите низ историјата, таа останува симбол на чистата и несебична љубов.
Современ контекст
Приказната за Аргос е вечен потсетник за силната врска меѓу луѓето и нивните миленици. Многумина денес можат да се поистоветат со таа верност, особено оние кои на своите миленици гледаат како на дел од семејството.
„Аргос не го препознава само господарот – тој го препознава вистинскиот дом.“
Во оваа сцена, Хомер не ни подарува само момент на тага, туку и на надеж – за тоа дека вистинската љубов секогаш наоѓа начин да се покаже, дури и по долгите години на раздвоеност.
