Зошто е важно да ги одвојувате тие „5 минути за себе“ .
Живееме во брзо време кое никогаш не чека и постојано ни се даваат совети како да го користиме што е можно попродуктивно, како да напредуваме, да продолжиме понатаму, да постигнеме повеќе … Но, премногу информации, премногу иритација, премногу е-пошта и премногу пораки може да доведат до сосема спротивен ефект. Стануваме блокирани, немирни, несреќни и нервозни – затоа што работиме како на лента, додека нашиот мозок всушност повеќе не е во состојба да работи. Не треба да размислуваме за своите постапки и не сме емотивно да реагираме на сè што ни се случи, бидејќи не знаеме каде да одиме први.
View this post on Instagram
Кога бевме мали, ни беше многу лесно да го искажеме нашето незадоволство и презаситеност со емоции и мисли. Кога бевме бебиња, плачевме кога спиевме и кога требаше да се одмориме и да спиеме секојдневно – и тоа беше во ред.
Никој не нè праша зошто плачеме и зошто ни треба пауза.
Никој не помисли дека станува збор за извонредна желба. Сите беа во ред, и ние и луѓето околу нас. И сега се прашувам, зошто не е во ред денес да кажеме дека ни треба малку одмор? Зошто не е во ред да одвоиме барем 5 минути на ден, ако не и 30 – да спиеме, да забавиме, едноставно да не правиме ништо друго освен да процесираме сè што ни се случило тој ден. Да ги организираме нашите мисли и чувства и да разбереме каде сме и дали сме среќни.
Тогаш, кога ќе имаме време да размислиме за своите постапки, и за постапките на луѓето околу нас – ќе бидеме повеќе свесни за себе и за тоа што правиме.
Тогаш нашите приоритети ќе се променат. Наместо да се запрашаме „дали сме успешни, славни и колку заработуваме“, ние веројатно ќе се запрашаме „дали нашата работа не исполнува и дали ни ја обезбедува потребната безбедност“. Разликите помеѓу овие два типа прашања се големи, и тие навистина не треба да се третираат лесно. Овој живот е единствениот што го имаме, а неговата валута е времето. Времето е единственото нешто што треба да го потрошиме и понудиме, и ако не го задржиме и внимателно го распределиме – навистина не се штедиме.
И ние разбираме, денес количината на информации што ги добиваме е далеку поголема од порано, сè ни е достапно и едноставно нè „влече“ во дупка без дно, што ни се чини примамливо, а потоа целосно не голта за еден час. Кога сме опкружени со социјални мрежи и постојано имаме увид во животот на другите луѓе, ни се чини дека нашите животи не се исполнети доволно и дека не ги искористивме сите можности што можевме да ги искористиме. Не отидовме на таа забава, не патувавме во тој најубав град, не ја добивме таа промоција. Сепак, во сето тоа брзање да го направиме нашиот живот навидум совршен – забораваме дека веќе е. И дека за тоа не ни требаа сите тие „успеси“ според туѓите стандарди, туку нешто сосема друго.
View this post on Instagram
Требаше да бидеме задоволни со самите себе, опкружени со луѓе кои навистина ги сакаме, да работиме на работа што ни дава смисла и која нè исполнува. Ни требаше многу помалку од бркање и докажување без причина.
Затоа, треба да му посветиме малку заборавено внимание и љубов на детето во нас, кое веројатно плаче од количината на информации и работа што сме му ги фрлиле.
Тогаш кога сме под стрес и кога не сме во можност да гледаме подалеку од екранот пред нас – тоа значи дека на детето во нас му треба дремка. Потребно му е ресетирање, во кое конечно ќе земе здив и ќе дојде до оние проблеми од реалниот живот. Не заборавајте себеси и фактот дека треба да го обработите животот што ви се случува. Направете барем тие 5 минути пауза и кога ќе сфатите дека земјата под нозете нема да се отвори и дека сè е во ред, сигурно ќе сакате да ги правите секој ден. Во суштина, тоа дури и не е потребно. Тие веќе припаѓаат на вас.
