Зошто постојано се враќаме на истите филмови?
Ние честопати сакаме да се опишуваме себеси како некој што сака да истражува, да пробува нови работи, да експериментира и да открива. Но, тогаш како, и покрај сета таа спонтаност и авантуристички дух, секогаш завршуваме на каучот гледајќи ги истите филмови одново и одново? Дали само нè мрази да избереме филм на Нетфликс покрај толку многу жанрови, поджанрови и микро жанрови за кои претпоставуваме дека ќе ни се допаднат или нашиот мозок едноставно одбива да посвети целосно внимание на какво било ново уметничко достигнување?
Што е тоа што постојано не враќа во истите филмови? И тоа не се само филмови. Колку пати сме ги гледале сите 10 сезони на серијата „Пријатели“? Кога ја гледавме претставата во која на актерките, кога ја играше духовната Фиби, им беше дозволено да продолжат со некои свои редови од серијата по 20 години, таа не знаеше за тоа. Но, затоа знаевме, од збор до збор.Во овој текст, ќе се обидеме точно да откриеме зошто треба постојано да гледаме исти филмови и серии.
View this post on Instagram
Тие не бараат никаков ментален напор
Кога ќе се вратиме од работа уморни и сè уште напнати, нашиот ден не завршува тука. Додека правиме нешто да јадеме, дајте некому блиску до нас некое квалитетно време и да се истушираме, нашите глави веќе паѓаат. Последно што ни треба е некој комплициран психолошки трилер во кој не разбираме како можеа да го убијат истиот човек двапати и „кој е овој лик сега“. Ќе ни биде многу полесно тогаш да гледаме филм што веќе го знаеме во нашите души, како што е „Бележник“ и не мора да се напрегаме да ги слушаме Али и Ноа, добро го познаваме секој нивни дијалог. Таквите филмови служат како позадина за нас додека се движиме низ Инстаграм, додека гледаме низ ТВ-екранот, бидејќи му дозволуваме на нашиот мозок да не прави апсолутно ништо.
Сигурни сме дека е добар
Денес е многу тешко да се сретне со добар филм. И нема апсолутно ништо полошо од чувството дека сме потрошиле два часа од животот што не можеме да ги опоравиме. И, во последно време видовме толку многу лоши филмови, што едноставно се плашиме да му дадеме нова шанса на некој друг. (Звучи познато, нели? Слично е и во љубовта). Во исто време, имаме толку малку слободно време, што значи дека го цениме многу, а потоа сакаме да го поминеме тоа време квалитетно. Тогаш, претпочитаме да си кажеме себеси дека навистина не го паметиме крајот на филмот „Кога јагнињата ќе молчат“ и да го пуштиме повторно.
Ние знаеме какви емоции будат во нас
Понекогаш се свртуваме кон филмовите како утеха, понекогаш како забава, за да нè насмеат и тресат, понекогаш гледаме само некој добар трилер што ќе не интригира. Ако имаме филмови кои предизвикуваат одредена емоција во нас, и ни треба токму таа емоција во тој момент, ќе ги објавиме. Можеби не работи толку добро со трилери и хорор филмови, но ако сме врзани за комедија која „нè крева од мртвите“, ќе се свртиме кон неа кога ќе ни треба нешто за да се насмееме. Исто така со љубовни филмови и драми, понекогаш толку мазохистички кога сме тажни сакаме да се бориме, а понекогаш сакаме само да се потсетиме што е тоа што предизвика толку силни емоции кај нас.
